When Journey Meant More Than Destination

 

This post has been published by me as a part of the Blog-a-Ton 25; the Silver Edition of the online marathon of Bloggers; where we decide and we write. To be part of the next edition, visit and start following Blog-a-Ton. The topic for this month is 'When Journey Meant More Than Destination'.

शोध तुझा

पहाटे सकाळी मी उठले
अंधारी मन्द धुके पसरले होते
दुर कुथेतरी धुंद बसुरी वाजत होती
जणु मला स्वतःकदे मोहीत होती

कळोखी चिम्ण्या चीवचीवत होती
थण्ड झूळूक अंगी रोमांच आणीत होती
धुक्यातून एक सावली उमगली
मनातली इच्छा जणू पूर्ण झाली

धावले तुझ्याजवळ सगळे विसरुन
पण ती सावली गुप्त झाली मला भूलवून
शोधीत फिरले इकदे तिकदे तुला, कान्हा
तुझी बासरी ओडीत माझ्या मना

माझी घालमेल तुला कळत नाही का?
माझ्यावर तूला प्रेम नाहीका?
हळू ह्ळू सकाळ उजळीत होती
धूके विरून बासरीही मंद होत होती

आजही नाही भेटलास तू, कन्हा
विरहाने अजून व्याकूळ केलेस माझ्या मना
पण हाच विरह तुझ्याजवळ नेतो मला
ह्याच विरहात प्रेमाचा प्रवास मी अर्पण करते तुला
   
-    मेघा हावरे  ©

PS : After a loooong time I have posted on my blog. I was into this so-called writer’s block. But it was a coincidence that I looked at my reader and saw blog-a-ton’s new post. And after a long block suddenly this poem flashed in my mind, but in Marathi. I wish I could write it in English. But translation would kill the original. So I kept it just the same with a hope that readers would understand Marathi since it is Devanagri script, just as Hindi. Hope you enjoy it!

The fellow Blog-a-Tonics who took part in this Blog-a-Ton and links to their respective posts can be checked here. To be part of the next edition, visit and start following Blog-a-Ton.